Even terug in de geschiedenis met het verhaal van Pauline

Toen ik per toeval in de teletijdmachine terechtkwam, floepte ik terug naar de tijd van de Vorsten en ontdekkingen.
Ik stond in de prachtige spiegelzaal van Versailles, bekeek mezelf eens grondig in zo'n grote spiegel met gouden lijsten.  Ik had een grote grijze pruik op.  Dat grijze haar was hoog opgestoken en ik droeg een prachtig lang kleed.
Ik ging even zitten op een bankje, een grote deur ging open.  het was de lakei die verantwoordelijk was voor het lappen van alle ramen en spiegels.
Hij zag me en kwam naar me toe en zei zeurend: 'Mais non, je mak niet op die bankskes zieten!' Hij zuchtte nog een keer: ' Als koningin zou u dat toch moeten weet!'  Hij plakte er toen nog vlug 'Majesteit' bij, zodat het nog een beetje hoffelijk klonk.
Vlug ging ik van het bankje af en dacht: 'Ik ben de koningin van dit prachtige paleis!'
'Mevrouw de koningin, zou u zo vriendelijk willen zijn om de spiegelzaal te verlaten,'
'Oui, d'acoord!'
Ik verliet de zaal, liep naar beneden en dacht: 'Waar loop ik nu in hemelsnaam naar toe??' en bleef eventjes staan.  Moest ik het nu vragen aan een lakei?  Maar wat zou die lakei dan wel denken? De koningin die haar eigen paleis niet kent!!!
Daar kwam er al een druk bezige lakei aangelopen.  'Majesteit, vanavond is er een Sinterklaasbal!', hij liep druk doend verder...
Nu wist ik al helemaal niet meer waar naar toe.
Er kwam een dame naar me en zei: 'Majesteit, ik moet u klaarmaken voor deze avond.'
Ze nam me mee naar mijn dressing, we liepen door prachtige gangen en zalen en kwamen uiteindelijk toe, bij de dressing.  Die wandeling leek een eeuwigheid te duren.
'Welk kleed had u gewenst, Majesteit?' vroeg de enige vrouw.  Ze trok me een prachtig kleed aan... er kwam nog een lakei naar me toe, poederde me helemaal vol, spoot met parfum en ik hoestte.
'U bent volledig klaar, ik zal u begeleiden naar de balzaal', die was prachtig versierd.  Er waren mandarijntjes, heerlijke chocolade pieten, lekkere koekjes en speculaas.  De zaal was helemaal om op te eten. Ik liep naar de tafels met lekkers en at en at, m'n hele buikje rond...
Ineens voelde ik me wat misselijk.  Het feestje voor mij was over.  Een lakei zag dat ik een beetje onwel was en bracht me naar m'n kamer.  het was een prachtige kamer.  Met een eigenaardig klein bedje, omdat de mensen vroeger rechtop sliepen.  Er hingen ook prachtig versierde gordijnen, ik voelde me een echte koningin.  Ik kroop in het kleine bedje en viel meteen in slaap...
Pauline

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verslag van de bosklas door Romy...